Jednym z częstych pytań dla osób starających się o pozycję junior java developera jest pytanie o modyfikatory dostępu, jakie są dostępne w języku Java oraz jak zachowuję się domyślny z nich.
W języku Java istnieją cztery modyfikatory dostępu (zwane również modyfikatorami widoczności). Każdy z nich określa czy dana klasa, metodą bądź pole klasy jest widoczne dla innych klas. W języku Java istnieją cztery poziomy, zaczynając od najszerszego są to – public, protected, default (package), private. Trzeba pamiętać, że choć modyfikatory dostępu są cztery to słów kluczowych je określających jest już tylko trzy – private, public i protected. Poziom package jest poziomem domyślnym i jeśli chcemy go użyć to po prostu nie dodajemy żadnego modyfikatora dostępu przed nazwą pola czy metody.
W filmie poniżej znajdziesz opis na praktycznym przykładzie, zapraszam do obejrzenia.
Public jest najszerszym poziomem widoczności – klasy, pola i metody oznaczone w ten sposób są widoczne dla wszystkich innych klas.
Drugi w kolejności – protected– jest dostępny dla klas zdefiniowanej w tej samej paczce oraz w klasach dziedziczących (extends) po klasie, która zawiera pola czy metody oznaczone jako protected.
Package, będący domyślnym poziomem widoczności nieposiadającym własnego modyfikatora, ogranicza widoczność do klas z tej samej paczki.
Finalnie mamy private– czyli prywatne. Jak sama nazwa wskazuje elementy z dostępem na poziomie prywatnym są widoczne tylko dla struktur zdefiniowanych w tej samej klasie.
Jeśli dowiedziałeś się dzięki temu wpisowi czegoś nowego, będzie nam niezmiernie miło, gdybyś podzielił się tym postem w swoich social mediach.